แค่เรื่องบังเอิญ

เธอผ่านมาและฉันก็ผ่านไป แต่ทำไมมันคล้ายเป็นคนคุ้นเคย

เหตุบังเอิญนำเราให้พบกัน แปลกที่ฉันใจผูกพันแต่ก็ทำเฉยเมย

กลับมายืนซ้ำที่เดิม แต่ไม่อาจลืมวันนั้นได้เลย.. ฝังใจ

แล้วเธอจะมาอีกไหม ฉันรอด้วยใจหวั่นไหว

เหมือนวันที่เจอได้ไหม ยังอยากให้เธอย้อนมา

ฉันคงจะทนไม่ไหว เพราะเธอที่เคยสบตา

อยู่ในใจคล้ายที่ฝันตลอดมา.. ว่าเป็นเธอ

อยากบังเอิญให้เหมือนเดิมอีกที แต่คราวนี้ตัวฉันคงไม่เฉยชา

จะไม่เป็นแค่คนที่เดินผ่าน จะไม่ยอมเป็นอีกวันที่ปล่อยเธอลับตา

กลับมายืนซ้ำที่เดิม แต่ไม่อาจลืมวันนั้นได้เลย.. ฝังใจ

แล้วเธอจะมาอีกไหม ฉันรอด้วยใจหวั่นไหว

เหมือนวันที่เจอได้ไหม ยังอยากให้เธอย้อนมา

ฉันคงจะทนไม่ไหว เพราะเธอที่เคยสบตา

อยู่ในใจคล้ายที่ฝันตลอดมา.. ว่าเป็นเธอ.. ที่ฉันรอ

บางครั้ง

บางครั้งสิ่งที่เราคิดว่าดี..เราทำดีแล้วแต่

สำหรับคนที่เค้าไม่ต้องการ.... สิ่งนั้นที่เราทำ

มันก็กลายเป็นสิ่งที่ไม่ดี...แม้มันจะดีซักแค่ไหนก็ตาม

บางครั้งสิ่งที่เราทำให้ความรักเป็นเหมือนเดิม

ถึงเราทำในสิ่ง ที่เราคิดว่าจะทำให้"ทุกอย่างมันดีขึ้น"

แต่กลาย เป็นว่า

มันเป็นแค่ความต้องการของเรา

แต่มันไม่ใช่ความต้องการ...ของเค้า

มันก็กลายเป็นความรักที่ไม่มีค่า..

แม้มันจะเป็นความรักที่จริงใจซักแค่ไหน..ก็ตาม

บางครั้งสิ่งที่เราทำทุกอย่าง..

ไม่ว่าจะเป็นการทำดีๆๆ หรือการให้รักที่จริงใจ

กับใครซักแค่ไหน แต่..

มันก็เป็นสิ่งที่ ไม่ดี และไม่มีค่า

กับเค้าเลยถ้าอีกคนต้องการให้ความรัก

แต่อีกคนไม่ต้องการ ทำดีอีกแค่ไหนก็

กลายเป็นสิ่งที่น่า"รำคาญ" อยู่ดี